Łokieć tenisisty

Charakterystyczne objawy łokcia tenisisty:

– problemy z wykonywaniem czynności dnia codziennego – ściskaniem ręki przy powitaniu, chwytaniem szklanki,
– wrażliwość i tkliwość tkanek miękkich podczas ucisku w okolicy łokcia,
– ból pojawiający się przy próbie chwytania, ściskania, obracania czy prostowania nadgarstka,
– poranna sztywność w łokciu, która w początkowym stadium choroby ustępuje po rozruszaniu,
– niekiedy pojawia się obrzęk widoczny po zewnętrznej krawędzi łokcia.

Jedną z metod leczenia jest terapia falą uderzeniową, której zadaniem jest wywołanie mikrouszkodzeń oraz rozbicie złogów wapniowych.

Fala uderzeniowa 
– poprawa krążenia 
– regeneracja tkanek 
–  zastępowanie uszkodzonych tkanek, strukturami zdrowymi funkcjonalnie.

 Dodatkowe działanie przeciwbólowe.

W początkowej fazie leczenia łokcia tenisisty stosuje się głównie metody zachowawcze, takie jak:

1. Odpoczynek i modyfikacja aktywności: Wprowadzenie przerw w wykonywaniu czynności
powodujących ból jest kluczowe w procesie leczenia. Celem jest redukcja mikrourazów oraz
umożliwienie regeneracji tkanek.

2. Fizjoterapia: Rehabilitacja jest fundamentem leczenia łokcia tenisisty. Istnieje wiele technik
fizjoterapeutycznych, które mają na celu złagodzenie objawów oraz przywrócenie pełnej funkcji
stawu. Do najskuteczniejszych metod należą:

• Terapia manualna: Mobilizacje stawu, manipulacje oraz techniki rozciągające mogą pomóc
w przywróceniu pełnej ruchomości stawu i zmniejszeniu bólu.

• Terapia narzędziowa : to metoda leczenia, która polega na wykorzystaniu
specjalistycznych narzędzi i urządzeń do wspomagania procesów rehabilitacyjnych i
leczenia schorzeń układu mięśniowo-szkieletowego.

• Ćwiczenia rehabilitacyjne w tym trening siły ekscentrycznej: Wzmacnia ścięgna i mięśnie
w sposób minimalizujący ryzyko nawrotu problemów.

• Terapia ultradźwiękowa: Stosowanie ultradźwięków ( zwłaszcza ultradźwięków niskiej
częstotliwości – sirio ) pomaga w redukcji stanu zapalnego oraz wspomaga regenerację
tkanek.

• Laseroterapia wysokoenergetyczna Terapia światłem lasera o dużej mocy, które penetruje
głęboko w tkanki, stymulując procesy regeneracyjne i przyspieszając gojenie. Działa
przeciwbólowo, zmniejsza stan zapalny, poprawia ukrwienie oraz przyspiesza metabolizm
komórkowy w uszkodzonych tkankach.

• Fala uderzeniowa : Terapia falą uderzeniową jest stosowana w przypadkach przewlekłych,
gdy tradycyjne metody leczenia nie przynoszą poprawy. Pomaga w stymulacji procesów
regeneracyjnych w obrębie tkanek miękkich.

• Krioterapia: Zastosowanie zimna może pomóc w redukcji stanu zapalnego oraz
złagodzeniu bólu, szczególnie w ostrej fazie schorzenia.

• Kinesiotaping: Zastosowanie specjalnych taśm elastycznych może wspomóc stabilizację
stawu, zmniejszyć ból oraz przyspieszyć procesy regeneracyjne poprzez poprawę krążenia
w okolicy zapalenia.

Dobrym dodatkiem do rehabilitacji może być dobranie odpowiedniej ortezy i opaski uciskowej przez
fizjoterapeutę. Noszenie ortez lub opasek uciskowych może pomóc w odciążeniu uszkodzonych tkanek,
zmniejszając ból i wspomagając leczenie.

Terapią alternatywną lub wspomagająca może być terapia osoczem bogatopłytkowym (PRP). Polega ona
na iniekcji osocza bogatego w płytki krwi w miejsce zmienionych chorobowo tkanek. Dzięki zawartości
czynników wzrostu PRP stymuluje procesy regeneracyjne w ścięgnach, przyspieszając gojenie i
zmniejszając stan zapalny.

W przypadkach, gdy leczenie zachowawcze nie przynosi efektów, a objawy utrzymują się przez dłuższy
czas, rozważana może być interwencja chirurgiczna.

Zabiegi obejmują:
• Debridement (oczyszczenie) ścięgna: W przypadku degeneracji ścięgna, chirurg może usunąć
uszkodzoną tkankę, aby przyspieszyć proces gojenia.
• Wstawienie przeszczepu ścięgna: W skrajnych przypadkach, gdy ścięgno ulega dużemu
uszkodzeniu, konieczne może być przeszczepienie ścięgna lub jego część w celu odbudowy
funkcji.

Potencjalne skutki braku wdrożenia rehabilitacji w przypadku wystąpienia łokcia
tenisisty

1. Przewlekły ból
Brak rehabilitacji może prowadzić do utrzymującego się bólu w okolicy nadkłykcia bocznego kości
ramiennej. Z czasem ból staje się coraz bardziej intensywny i trudniejszy do zniesienia, co może wpłynąć
na codzienne czynności, takie jak podnoszenie przedmiotów, prace ręczne, czy nawet proste ruchy, jak
pisanie na klawiaturze.

2. Ograniczenie ruchomości stawu łokciowego
Z powodu przewlekłego stanu zapalnego i mikrourazów w obrębie ścięgien, brak rehabilitacji może
prowadzić do znacznego ograniczenia ruchomości w stawie łokciowym. Pacjenci mogą doświadczać
sztywności, co sprawia, że wykonywanie nawet prostych ruchów, takich jak zginanie i prostowanie ręki,
staje się utrudnione i bolesne.

3. Osłabienie siły mięśniowej
Długotrwały ból i unikanie obciążania stawu łokciowego prowadzą do osłabienia mięśni prostowników
nadgarstka i innych mięśni w okolicy łokcia. Osłabienie tych mięśni może zwiększyć ryzyko wystąpienia
kolejnych urazów oraz pogłębić problemy z funkcjonowaniem stawu, co może wpływać na zdolność do
wykonywania codziennych czynności.

4. Zwiększone ryzyko przewlekłych uszkodzeń tkanek
Brak rehabilitacji i odpowiedniego leczenia może prowadzić do dalszej degeneracji ścięgien i tkanek w
obrębie łokcia. Z czasem ścięgna mogą ulegać bardziej zaawansowanej degeneracji, co może prowadzić
do ich częściowego lub całkowitego zerwania. Tego rodzaju uszkodzenia mogą wymagać bardziej
inwazyjnych metod leczenia, w tym operacji.

5. Zmiany w strukturze tkanek (degeneracja ścięgien)
W wyniku przewlekłego zapalenia i braku leczenia, w tkankach ścięgien mogą wystąpić zmiany
degeneracyjne, które mogą prowadzić do trwałego uszkodzenia ścięgien, co utrudnia proces ich
regeneracji i w pełni uniemożliwia powrót do zdrowia.

6. Zwiększenie ryzyka innych kontuzji
Brak rehabilitacji może prowadzić do kompensacyjnych zmian w mechanice ruchu, co zwiększa ryzyko
przeciążenia innych części ciała. Pacjenci mogą zacząć przenosić obciążenie na inne stawy i mięśnie,
takie jak bark, nadgarstek, a nawet kręgosłup, co może prowadzić do nowych urazów i przewlekłych
dolegliwości.

7. Zaburzenia funkcjonalne w życiu codziennym
Długotrwały brak leczenia może znacząco wpłynąć na zdolność pacjenta do wykonywania podstawowych
czynności życiowych, takich jak podnoszenie przedmiotów, praca przy komputerze, czy wykonywanie
prac domowych. Może to również prowadzić do ograniczenia aktywności zawodowej, szczególnie u osób,
które wykonują prace manualne, sportowców czy osoby wykonujące prace biurowe.

8. Problemy psychiczne
Przewlekły ból i utrata sprawności fizycznej mogą prowadzić do obniżenia nastroju, lęków, a nawet
depresji. Osoby cierpiące na przewlekły ból mogą czuć się bezradne i wyizolowane, co dodatkowo
pogłębia ich stan zdrowia psychicznego.

9. Niedostateczna poprawa po leczeniu operacyjnym
W przypadkach, gdy łokieć tenisisty jest traktowany operacyjnie, brak wcześniejszej rehabilitacji może
znacząco wpłynąć na czas rekonwalescencji i efekt końcowy zabiegu. Niewłaściwie rehabilitowana
tkanka przed zabiegiem może utrudnić proces gojenia pooperacyjnego, co wydłuża czas rehabilitacji
pooperacyjnej i może zmniejszyć skuteczność operacji.

10. Pogorszenie jakości życia
Wszystkie wymienione skutki – przewlekły ból, ograniczenie ruchomości, osłabienie siły mięśniowej,
oraz inne – prowadzą do znacznego obniżenia jakości życia. Pacjenci z nieleczonym lub niewłaściwie
rehabilitowanym łokciem tenisisty mogą napotykać trudności w codziennym funkcjonowaniu i
aktywności fizycznej, co przekłada się na obniżenie ogólnego dobrostanu.

Łokieć tenisisty to schorzenie, które może znacząco wpłynąć na jakość życia pacjentów. Rehabilitacja i
leczenie tej dolegliwości opierają się na wielostopniowym podejściu, które obejmuje zarówno metody
zachowawcze, jak i nowoczesne terapie wspomagające. Współczesna medycyna oferuje szeroki wachlarz
terapii, które pozwalają na skuteczne leczenie tej jednostki chorobowej. Kluczem do sukcesu jest wczesna
diagnoza, indywidualne podejście do pacjenta oraz konsekwentne stosowanie odpowiednich metod
leczenia, które wspomogą regenerację tkanek i przywrócą pełną funkcjonalność stawu łokciowego.